In oktober 2013 startte ons groot Comeniusavontuur. Juf Conny en Meester Miek trokken naar Granada in Spanje, waar ze voor de eerste keer met alle partners samen zouden komen om te werken aan het project. 
Granada is een oude stad helemaal in het zuiden van Spanje. Terwijl het in België behoorlijk koud was, kon men daar nog genieten van een lekker zonnetje.
Er moest natuurlijk ook veel en hard gewerkt worden.
Elke school bracht een pop of andere knuffel mee die symbool stond voor hun school. Wij hadden natuurlijk onze Vippie.
Elk van de partners bracht ook een kleine verrassing mee om uit te delen. Het was de bedoeling dat het een cadeautje was dat typisch was voor het land of de streek. Wij, als Belgen, brachten pralines mee. Daar werd duidelijk met heel veel smaak van gegeten. 
Er werden heel wat belangrijke afspraken gemaakt voor het project. Alle partners zochten leuke manieren om te praten en te leren over kunst. Ze deden via spelletjes en een zelfgemaakt filosofieboek. Een deel van het boek kan je trouwens vinden op deze blog. De partners wilden ook leren over de bekende kunstenaars van elk land. Daarom kozen we uit elk land 1 belangrijke kunstenaar, waar elke school later een "tribute" zou voor maken. Onze school koos voor Rene Magritte. 
Er moest natuurlijk niet alleen maar worden gewerkt. 's Avonds was er tijd voor ontspanning en had iedereen tijd om de cultuur van de streek op te snuiven.
Het Alhambra (rode paleis) is een middeleeuwse burcht, waar eer geen enkel plaatsje onversierd is. Er werd vele jaren aan gewerkt. Dit paleis wordt tot 1 van de 7 wereldwonderen gerekend.
Een typische dans voor Spanje is de flamenco. Hij wordt gedanst met heel veel passie. In een oude kelder konden juf Conny en meester Miek genieten van dit spektakel. 
De kinderen dansten en zongen de bekende musical: de kleine zeemeermin. Wat er gezegd en gezongen werd, niet echt begrepen, maar toch kon iedereen gemakkelijk het verhaal volgen.
De partnerscholen bezochten er natuurlijk ook het stadje en ze leerden over de geschiedenis die al heel ver terug in de tijd ging.
Alle leerkrachten en directies werden ook verwacht op het stadhuis. Daar kregen ze een speech van de vervangster van de burgemeester. Ook een journalist van een plaatselijke krant was aanwezig. Wat voelde iedereen zich belangrijk.
Eenmaal terug thuis moesten meester Miek en juf Conny verslag uitbrengen voor de hele school. Ze toonden wat ze beleefd hadden en vertelden daar heel wat bij. De juffen en de kinderen hoorden ook wat er verwacht werd van hun voor het project. Iedereen was onmiddellijk enthousiast.